Reismissie

Bijna is het zover, dan mag ik weer op reis, dan ga ik me weer oneindig vrij voelen!

Ben nu precies een jaar terug van een lange reis en het heeft best wel even geduurd voordat ik hier weer op m'n voeten geland was, echt wel een paar maanden. In die tijd heb ik 1001 mogelijkheden bedacht om het gevoel van vrijheid te blijven behouden. Word soms echt naar van het 9-17 ritme, zo beklemmend. Maargoed, heb een koophuis en ook een (hele leuke) nieuwe baan dus dat houdt me voor nu bij kortere trips..

Wat heeft ertoe geleid dat reizen en eigenlijk al de gedachte eraan me zoveel ruimte oplevert?
Met het in een toeristenstroom lopen voor Unesco plekken, het bakken in de zon op een eiland of het kunnen mededelen dat je wel zoveel landen al in je leven hebt aangedaan heeft het niets te maken..

Voor het reizen heeft het leven in eenvoud een grote aantrekking op mij, simpel gezegd; het kiezen uit niet een scala aan middelen in je huis maar slechts uit je rugzak, heerlijk die beperking. Beperking toont de werkelijkheid in een nieuw licht. Vaak zijn grenzen gewoon het tegendeel van vrijheid; en vrijheid betekent dan zorgeloosheid, vrije keuze en ongehinderde vooruitgang. Maar voor mij is begrenzing niet tegengesteld aan vrijheid. Ik zou haast zeggen dat zij op een bepaalde manier op elkaar lijken, in zoverre dat beperking ook zorgen wegneemt en vooruitgang brengt. Voor mij zit het, grof gezegd, zo: een oneindige vrijheid biedt oneindig veel keuzemogelijkheden. Een mens piekert zich suf over wat hij als eerste zal doen. Hij kan niet kiezen, besluit gewoon maar af te wachten en komt uiteindelijk tot niets. Grenzen echter bakenen het terrein van onze mogelijkheden af. Hoe meer grenzen, hoe eenvoudiger de keuze. Naarmate we verder ingesloten raken en in het nauw worden gebracht, wordt het makkelijker een rigoreuze stap te doen. Die voortdurende vernauwing helpt ons verder. Om niet te stikken worden we wel gedwongen tot handelen. Dit is onze ware drijfveer.

Risico’s verkleinen en op safe spelen is het tegenovergestelde van vrijheid. Maar angst voor het onzekere en onbekende kan vernieuwing in de weg staan. En dat is niet mijn drijfveer...

...ik hou van regen
ik hou van storm
ik ben niet bang

Ik ga naar India!

(Hobbes, Berlin, Japin)