En dan zit je zomaar ineens weer in Alkmaar...

28 januari, aankomst Luang Prabang. Wat een verademing na Vang Vieng. Na het ubertoerisme en de mushroomshakes heeft dit plaatsje weer een beetje met Laos te maken..
Nog dezelfde avond ontmoeten we op straat weer vrienden van eerder tijdens de reis en doen we een drankje in de Lao Lao garden, een barretje tegen een berg gebouwd met fakkels en kampvuur in de tuin. Om 23 uur sluiten alle bars en mag niemand meer op straat lopen. Alleen de bowlingbaan is nog open. Dus wij hebben tot diep in de nacht gebowld, haha helemaal hip hier! De volgende dag op het terras komen we bekenden uit Vang Vieng tegen, een rijke schot uit Dubai, zijn dochter en een paar Amerikanen. We kunnen niet weigeren om mee uiteten te gaan op zijn kosten. Wat een avond weer, hij liep schandalig te spenderen. Een paar flessen wijn en een paar flessen champagne liet hij komen, in verhouding tot Laos zeer dure importproducten, het personeel staat met open mond toe te kijken alsof we gestoord waren geworden.. Ook ontmoeten we Mischa uit Nederland, met wie we de volgende dag naar de Pak Ou grotten en de Quansi waterval gaan. Vooral de waterval was erg mooi! Blauw water en vele terrassen/levels. Via een touw slingeren we het water in om te zwemmen. Luang Prabang zal ook onze laatste stop in Laos zijn, wat het einde van de reis akelig dichtbij doet voelen komen.. De laatste dag aldaar zijn we allebei dan ook ontzettend chagrijnig; we willen ECHT nog niet naar huis en voelen ons net als in NL opgejaagd door alles wat we die dag nog moeten.. Eerst een buskaartje naar Bangkok boeken, wat uiteindelijk lukt voor 32 euro. Dan op het fietsje naar de brug aan het einde van de hoofdstraat, het punt waar de Mekong samenkomt met een andere rivier. De laatste souveniertjes kopen op de markt, vrienden ontmoeten in de bar en laat nog wat eten op de markt...

Dan gaat om 4:45 de wekker al, voor de grote oversteek naar het eilandje Koh Chang in Thailand. Het mocht even duren en het was even afzien, maar na 34 uur reizen en 2x overstappen in Vientiane en Bangkok, zitten we de volgende dag dan om 16 uur in onze bungalow op Lonely Beach... En daar kan het echte relaxen beginnen! Wat is het heerlijk op Koh Chang, een echte droombestemming, we doen er werkelijk helemaal niets! Na net bedacht te hebben dat na 3x ziek geweest te zijn m'n maag nu wel immuun is tegen alle bacteriën, word ik helaas samen met Juut ziek.. Ook het aftellen kan beginnen, de trip is ending.. Als we ons vliegticket erbij pakken om te zien welke dag we nou precies terugvliegen, zien we dat er ooit een begin was, 17 november. Maar nu is zelfs het einde voorbij... Ik had zo nog een paar maanden willen blijven, wat bevalt dit leven me goed zeg!

We reizen een dag van te voren terug naar Bangkok. Het is goed shoppen daar, voor een prikkie koop ik wat van m'n verloren spullen nieuw, zoals een backpack en broeken. De laatste paar uur voor vertrek naar het vliegtuig zit ik in m'n eentje op een terrasje te schrijven. Het enige wat ik temidden van een mekka aan aanbod in een crazy hoofdstad te zeggen heb is: IK WIL NIET!!! Ik wil het vliegtuig niet in, ik wil niet in Nederland zijn, ik wil niet uit m'n reiskriebels komen, ik wil nog veel meer niet...echt niet.
Ik wil nog een hele tijd in 2ehands kleren lopen, ik wil met een klein tasje verder reizen, ik wil buiten leven, ik wil deze lifestyle, ik wil me nog veel langer in deze natuur begeven, ik wil op m'n blote voeten leven, ik wil me zo oneindig vrij blijven voelen, hier.
Juut en ik zijn het terras niet af te branden, in die mate dat anderen zich zorgen om ons begonnen te maken. Een uur voordat ons vliegtuig opstijgt arriveren wij op de airport, we zijn de laatste die inchecken.

En zo zit je zomaar ineens weer in Alkmaar. Waar een paar uur reizen je allemaal wel niet heen kan brengen.. We zijn de verkeerde kant op gereisd de 11e! Ik denk dat de echt cultuurshock nu kan gaan beginnen...