De laatste dagen in Vietnam...

Relaxen in Mui Ne. Het kostte even wat moeite om eraan over te geven, maar al snel doen we er alle dagen niets anders dan luieren op een strandbedje of in een hangmat onder de palmboom. Goed leven !! En elke dag zie ik ik er de zon in de zee zakken, wauw!

Op zondagochtend zat ik even op een prachtig stukje verlaten strand in Mui Ne. Niemand om me heen, op wat palmbomen en vissersmanden na, de betere manier om wakker te worden. Zulke zondagochtendjes wil ik voor altijd! Even later neem ik een massage van een uur, onder de palmbomen, voor €3.50. De Vietnamese vrouw draagt een hoed tot bijna voor haar ogen en een dubbel mondkapje. Ze vraagt hoe oud ik ben. Gniffelend zegt ze dat ze zelf 25 is en 2 kinderen heeft van 6 en 3. Ze vraagt of ik ook kinderen heb en zegt: Dat komt nog wel.

Juutje is onderhand ziek geworden. Na een paar dagen luieren huur ik weer zo'n leuk aftants fietsje met een mandje voorop. Dit keer een knalpaarse. Ik verken in m'n eentje de omgeving en kom door kleurige vervallen dorpjes en maak de schoolpauze van het basisschooltje mee. Als ik een zijpaadje neem, word ik weer weggestuurd door een oude Vietnamees. Geen toeristen gewensd?? Ik drink een colaatje bij de surfschool en ga verder op pad naar de waterval. De rest van de dag bestaat wederom uit luieren bij het resort.

Diezelfde avond was de koorts van Juut gestegen en wilde ze een dokter zien. We kregen het adres van het ziekenhuis in Phan Thiet, waar we met de taxi heen gingen. We kwamen binnen op de eerste hulp-afdeling. Door de kier van de deur zag ik een zaal vol met bedjes met creperende Vietnamezen erop. Zo'n akelig beeld, ik durfte niet naar binnen. Maar we moesten. Een massa van vuile bedjes met gewonde jongens erop, zieke kinderen, bejaarde Vietnamezen met een glazige blik. Allemaal hoopjes ellende, die de impressie gaven afgaven dezelfde avond nog te sterven. En wij zitten daar midden tussenin. De dokter die een paar woorden engels sprak ("speak slowly please" ) wilde bloed afnemen bij Juut, haha, no way. Na lang zeuren en vragen stellen middels pen&papier, krijgt Juut wat medicijnen mee. Het duurt even voordat m'm maag zich in de juiste positie heeft teruggekeerd..

De volgende ochtend, 24 december, gaat om 4:30u m'n wekker al, omdat ik de zonsopgang bij de sanddunes in de omgeving van Mui Ne niet wil missen. Ik ga alleen. Achterop de scooter bij een Vietnamees, helm op, eerst een petje, iedereen lijdt aan hoofdluis hier. Na een rit op volgas in het donker (brrr) komen we in de natuur. Achter een meer ineens metershoge uitgestrekte zandduinnen, het is net alsof ik in de Sahara ben, maar dan in Vietnam haha. Ik tref er een Amerikaanse meid, die ik de avond ervoor in een strandbar heb ontmoet en samen beklimmen we de Sahara. Zie de zon opkomen over de eindeloze zandbergen en geniet van deze natuurlijke verassing. Voor een paar dubbetjes huur ik een stuk plastic van een Vietnamee kindje en doe de sandgliding van de duinen af.
De scootertrip vervolgt zich naar de rode en gele sanddunes, gewoon naast de weg gelegen, en ineens is het alsof ik me in Namibie waan. Behoeftig naar koffie op deze zeer vroege ochtend drink ik een bakkie met de Amerikaanse in Namibie. De volgende afslag, na eerst de vroege visserij in een oud dorpje meegemaakt te hebben, is de fairy stream. Het is een paadje waarbij je door het water loopt, eerst in de jungle, later rotsen in rood zand. Eveneens een aangename verassing, een Amerikaanse canyon is er niets bij. Na deze rijkelijke variatie van de Sahara, Namibie, jungle en Amerika plof ik neer op een bedje op het bountystrand. Tijd voor een lange slaap, 's avonds het namelijk christmas party-time!

Kerstavond: beachbbq bij een strandbar. Ik vier het gewoon in m'n strandjurkje!! Van heel kerst was verder weinig te merken in Vietnam, althans in Mui Ne niet. Buiten op straat zijn enkele versieringen te vinden, zoals een verlopen enorme kerststal van aluminiumfolie, hier en daar een kerstboom en bij ons resort worden elke dag meer lichtjes in de bomen gehangen. Die dag helaas minder zon, maar dat geeft niets, de hangmat voelt evengoed relaxed aan en we hebben het erg gezellig met z'n allen. 's Avonds eten we met een grote club (andere backpackers) bij een eettentje op het strand. Weliswaar geen 3 gangen met luxe vlees en calorierijke toetjes, nee gewoon een bord rijst. Dit keer met tofu in lemongrass en chili. Mmmmhh! Erna zoeken we nog een strandfeestje op, waar we tot diep in de nacht op het strand blijven hangen. Ik vierde gewoon kerst op het strand!!!! Nieuwe ervaring!!

Op 2e kerstdag verhuizen we naar Saigon (Ho Chi Minh City). Juut is inmiddels weer beter, maar nu ben ik aan de beurt: koorts en knallende buikpijn... Als Juut de stad verkent, blijf ik op bed in de smerige hotelkamer. Het is de bedoeling om morgen via een boottochtje over de Mekong Delta in Zuid-Vietnam naar Cambodja te reizen. Im Kampot, een vissersdorpje aan de kust, willen we oud&nieuw vieren.

Moeten we dus alweer afscheid nemen van Vietnam! Jammer! Het was toch wel heel leuk vanwege:
- het tellen van het aantal locals op 1 motorbike (4 is heus normaal)
- lopen steggelen met een moto-driver over de prijs voordat je opstapt
- de weg over leren steken in een drukke stad (een crime!)
- je laten versieren door een Vietnamees in een bar
- een bordje rijst naar binnen schuiven op een straatmarktje
- de zon zien ondergaan in de Zuid-Chinese zee
- de minorities ontmoeten, een multi-cultureel mozaiek van bergbewoners
- naar de wc gaan in een restaurantje, je komt er in hun woonkamer terecht

Volgende keer verhaal uit Cambodja!

X