Buitengewoon Bolivia

Bolivia is een ander verhaal. Dat zie je meteen als je het land binnenkomt. Chaos, vrouwen in traditionele kleding en bolhoedjes, stoffige wegen, stinkende steden, bedelende handjes, de wangen vol cocabladeren en tanden zwart.. Een vaag gevoel van India bekruipt me.

Ik kom het land binnen via de grensovergang bij San Pedro de Atacama in Chili. De grenspost is niets meer dan een gebouwtje in desolaat vulkaanlandschap. Hier staat een jeep met chauffeur Martín al op ons te wachten (een jongen die zegt dat-ie 21 is, maar niet ouder dan 16 kan zijn). Met m'n nieuwe reismaatje, Patricia uit Spanje, heb ik een 3-daagse jeeptour naar Bolivia geboekt. Er ontstaat een leuke groep van 6 meiden, rugzakken op het dak en daar gaan we! Ik heb er tijdens deze reis al een aantal hoogtepunten op zitten, maar wat voor natuur ik hier toch weer aantref......daar zijn weinig woorden voor.

Drie dagen lang rijden we door volledig verlaten maar heel bijzonder landschap van Cordillera de Lípez. Woestijn, vulkaan, lagunes van verschillende kleuren, door de wind gevormde rotsformaties, geisers en we liggen in aguas termales midden in het eenzame landschap. Het enige teken van leven wat we in 3 dagen tegenkomen zijn flamingo's en vicuñas. We overnachten aan Laguna Colorado, een rood meer met ijsschotsen en flamingo's. Er zijn een aantal huizen gevestigd - een desolaat "dorp" zonder verdere voorzieningen, zoals een bakker, winkel of kerk. In de middle of nowhere maar aan het adembenemende meer. We wandelen hier nog door Reserva Nacional de Fauna Andina Eduardo Avaroa, om de flamingo van dichterbij te bekijken. Het campamento is zeer basic; alleen een toilet, geen doortrek, geen douche, geen water en het is stervenskoud. We zitten hier op ruim 4200m. hoogte en dat voel ik enigszins (hoofdpijn, duizelig, geen eetlust). Als het 's avonds donker wordt, ontstaat er een oneindige sterrenhemel..... :)

De trip eindigt wederom met een spectaculair hoogtepunt: de zoutvlakte van Uyuni. Tienduizend kilometer, waar je ook kijkt, overal zoutoppervlak en blauwe lucht. Het is net alsof je je aan het einde van de wereld begeeft. Of in een sprookje. Een laagje water op de oppervlakte geeft een perfecte weerspiegeling van de wolken. Wij verhuizen van in de jeep naar op de jeep om het nog leuker te maken. Net als iedereen proberen we de origineelste foto's te maken. Compleet smerig maar gelukkig van zoveel schoonheid keren we terug naar Uyuni. Producten als lamavlees, quinoa bier, cocathee en quinoa muesli staan op het menu, we gaan steeds meer op een Andino lijken ;-)

Na het afscheid van ons zessen reizen Patricia en ik door naar Potosí. Hier treffen we een stukje 'echt' Bolivia aan, vol leven en armoede. Het busvervoer in Bolivia is onderdeel van het avontuur. Je weet van te voren nooit of de rit 10 of 20 uur duurt. Hoe dat komt? De weg is nog niet af en als het geregend heeft en de rivier buiten haar oevers is getreden, moet je soms stukken lopen. Binnen in de bus worden baby´s verschoond, zelf meegebrachte pannen eten met de hand leeggesmikkeld en naast me wordt er non-stop cocabladeren gekauwd. Ondertussen porbeert de buschauffeur controle over het stuur te houden. De wegen zijn smal, onverhard, overlicht en slingeren door de bergen. Door alle hobbels en kuilen word je steevast uit je slaap gehouden. Op een bepaald moment komt de bus niet door het zand heen en kantelen we bijna-bijna om. Welkom in Buitengewoon Bolivia :)

De beroemde zilvermijnen bij Potosí slaan we uit moreel oogpunt over en gaan naar Sucre, de studentenstad. Daar zit ik nu te schrijven, onder het genot van koffie en stroopwafels. Toch niet helemaal een Andino ;-) In Sucre wil ik Spaanse les volgen, maar dat ´mag´ niet van Patricia. Dus koop ik het leesboek De Alchemist in het spaans en zij is mijn vertaler. Eenvoudige zelfstudie. De volgende bestemming is Samaipata, de volmaakte plaats voor rust.