Van Halong en Hanoi via Hue naar Hoi An, en hoe?!

In Hanoi maken we op 5 december een 2day/1night tour naar Halong Bay, we slapen dus op de boot leuk! In NL is iedereen druk aan het werk en wij zitten midden op zee te genieten van de natuur, een plekje die is opgenomen op de wereldgoederenlijst.. Jaa ik voel me best heel relaxed gedurende de reis, geen kopzorgen, geen opgehaaste gevoelens. Alleen maar genieten en alles nemen zoals het komt.
We lunchen aan boord met seafood terwijl we tussen de prachtige Karstbergen doorvaren. Het hutje aan boord waarin we slapen is erg romantisch, fantastisch! Als we aanmeren, maken Juut en ik nog een kanotochtje langs allerlei grotten in het water. Hoewel de lucht al koeler wordt, voelt het water aangenaam warm. Tijdens het peddelen zien we plots een boot opreisen, versierd met vele gekleurde vlaggetjes en een grote lading aan boord. Als we dichterbij komen zien we dat het Sinterklaas is die aan dek staat. Vrolijk zwaaien we naar hem. Maar wat blijkt, hij is verdwaald. Dit jaar helaas geen pakjes voor ons, Sinterklaas gaat dit jaar aan ons voorbij..
Terug aan boord op het dek van de boot begint 't al te schemeren. Ik zit in een relaxstoeltje op de punt van het dek en kijk over de eindeloze zee de verte in, met zo nu en dan een grillige punt van een Karstberg. Soms wat geschreeuw van kinderen, afkomstig van wat omringende vlotjes waar mensen op wonen in zee. Jaren geleden droomde ik wel eens weg van een grote reis. In gedachten zat ik dan ergens langs de zee, waar ik tot in de oneindigheid om me heen kon kijken.. Daar zat ik dan, aan zee in Vietnam, en ik kan m'n gedachtenstroom die altijd door en door gaat in het dagelijks leven even stilzetten. Alles wat er over bleef was een behoorlijk gelukkig gevoel...

Zaterdagavond stapten we in Hanoi op de nachtbus naar Hoi An, de volgende bestemming van de reis. Het is weer zo'n bedjesbus, hetzelfde exemplaar waarmee we van Hongkong naar Yangshuo reisden. De bus is voor de helft gevuld met Vietnamezen en voor de andere helft met backpackers. We conversceren 2 bedjes geheel achterin de bus en kunnen ons tijdens de hele rit hooguit via spierkrampen bewegen.
Rond 23u stoppen we. Ik stap met m'n slaperige kop en haar op storm de bus uit, op zoek waar bij deze wegtoko de toiletten (aka varkensstallen) zich bevinden. Een akelig gevoel ontstaat als ik plotseling in de strakke gezichten van een heel politiecorps kijk. We maken overduidelijk geen plasstop, we staan ook ingeklemd tussen allerlei gebouwen. What's going on??!!! De laadruimte van de bus wordt volledig leeggehaald, backpacks, koffers en balen met handelswaar worden op straat gegooid. Aan de andere kant van de bus zie ik een Vietnamees heel snel en heel zenuwachtig een pakket van 1x1 onder de bus gooien. De buschauffeur bevelt alle toeristen snel de bus in te gaan. Die zit dus ook in het complot. De bewuste Vietnamees gedraagt zich steeds zenuwachtiger en laat de buit onder de bus niet los met zijn ogen. Terwijl alle officiers zich met z'n allen op de laadruimte van de bus concentreren, nu&dan schreeuwend in het Vietnamees, wordt noch de zenuwachtige man noch het pakket van 1x1 opgemerkt. Professionele controle hoor.. Als iedereen weer in mag stappen en de bus weer verder wil rijden, zien we vanuit ons bedje buiten een Vietnamese vrouw zeer driftig slepen met 2 zakken. Ze probeert ze te verstoppen maar wordt al snel betrapt door de officiers. Ze moet mee en drie kwartier later mag ze gewoon weer in stappen. Zeer verdacht allemaal!! Waarom werd deze bus eruit gepikt voor inspectie? Waarom wordt een vrouw die overduidelijk iets te verbergen heeft doorgelaten? De criminele man en vrouw zitten nog voor ons in de bus ook.. Dat wordt een onrustige en alerte nacht!

De nachtbus maakt de volgende ochtend een stop in Hue. Het regent er! We vergeten onze poncho's uit onze backpack te halen, dus kopen we 2 knalpaarse exemplaren op straat voor 3 kwartjes. We pakken een zijstraatje en mogen spontaan op de koffie bij een Vietnamese familie; een oudere dame en haar 3 buurjongens van 28. We krijgen overheerlijke koffie in miniglaasjes en thee in minikopjes. De oudere dame spreekt pittig engels voor haar doen, de jongen, Hoang, heeft meer moeite en start de communicatie met ons per pen en papier in zijn schriftje. Als 't niet lukt pakken we ons phrasebook erbij, waar de jongens driftig in beginnen te bladeren en zelf nog een woordje engels uit leren. Sommige buurtbewoners komen even om het hoekje kijken, nieuwsgierig naar wat er allemaal gebeurt.. De oudere dame vertelt dat Hoang nog niet getrouwd is en doet een dappere poging ons aan Hoang te koppelen. Ze maakt gretig gebruik van de situatie dat er zomaar 2 rijke (voor hun dan) meiden voorbij komen zeilen haha.
Via het schriftje van Hoang en ons phrasebook vragen we waar we kunnen ontbijten. Ze adviseren ons een zoet pannekoekje met vlees, garnalen en ei, een specialiteit uit Hue. Het is niet ver van hun huis vandaan, bij de boom naar rechts en dan nog 20 meter. Nog geen half uur later zitten we van die heerlijke specialiteit te smikkelen..mét Vietnamese koffie erbij! We lopen nog wat rond en wachten tot de bus naar Hoi An vertrekt om 13u.

Sinds afgelopen zondag zitten we in Hoi An, een ander item van de Unesco wereldgoederenlijst en dat is te merken; wat een prachtig stadje, wat een charme! Prachtige oude gekleurde huisjes in kleine straatjes aan de rivier en vele kleine winkeltjes waar ze alles handgemaakt verkopen: chinese lampionnen, superleuke kleding op maat gemaakt voor je en zelfs je gympen kan je persoonlijk laten ontwerpen. Het strand is een paar kilometer verderop, waar we met een gehuurd fietsje op af gaan.

Later meer en hopelijk ook eindelijk eens wat meer foto's!